Een week voor de Kerst zijn Gerda en ik weer naar het IJsbeeldenfestival in onze woonplaats Zwolle geweest.
Het lijkt wel of het er steeds kouder wordt maar het zal wel zo zijn dat ik er steeds minder goed tegen kan.
In ieder geval hebben we het er niet langer dan een uur volgehouden bij een temperatuur van -11 graden!
Buiten was het die dag zelfs heel zacht dus toen we er uit kwamen leek het voor het gevoel wel even zomers.
Het thema was dit jaar ‘R’ijs door de Tijd’.
Voor diegene die er nog heen wil:  dat kan nog de hele maand februari.
Helaas was er geen gids met daarin beschreven wat je zag maar we beginnen in ieder geval met dino’s.

 

 

 

 

 

 

Sommige beelden zijn metershoog zoals de Mammoet en de beer.
Dat is goed te zien aan de silhouetten van de mensen.

 

 

 

 

Het paleis van Cleopatra

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Heksenverbranding

 

 

 

 

De kunstwerken van Leonardo da Vinci

 

Een kruisvaarder

 

***

 

WORDT VERVOLGD

 

 

***

Vandaag de laatste serie foto’s van de Wildlands.
Het begon al wat donkerder te worden en het weer werd er ook niet beter op dus gingen we naar binnen.

Eerst keken we bij de Dwergmangoesten, die hadden jongen.
Een kostelijk gezicht maar lastig te fotograferen zo beweeglijk en achter glas.

 

 

 

 

Ook de jonge olifanten zijn leuk om te zien.
Zo lekker speels, altijd leuk voor de foto.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Dit Zijdehoen zat op een stuk of wat kuikentjes

 

Op weg naar de uitgang kwamen we de Zeeleeuwen weer tegen die uitbundig aan het duiken waren

 

En ik eindig waar ik mee begonnen was; de IJsberen.
Zij waren inmiddels in diepe rust.

 

 

***

 

**

 

 

 

Weer verder met de Wildlands.
We beginnen met de altijd fotogenieke Prairiehondjes.
De foto’s spreken voor zich.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Op deze cocon zijn weer vlindereitjes gelegd:

 

 

Atlasvlinder

 

Boven mannetje en onder vrouwtje te zien aan het verschil van de antennes

 

 

 

 

 

***

 

WORDT VERVOLGD

**

Om te beginnen wil ik iedereen nog alle goeds voor 2020 toewensen.
Dank voor al jullie bezoekjes in het afgelopen jaar en ik hoop dat jullie dat ook in dit jaar weer blijven doen.
In het bijzonder dank aan de (trouwe) reageerders, ik ben altijd blij met een reactie.
We gaan weer verder met mijn bezoek aan de Wildlands in november 2019.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

***

WORDT VERVOLGD

**

 

 

 

In november ging ik met Gerda naar de Wildlands. Het was de tweede keer dat ik er was, de eerste keer was kort na de opening.
Ook dit keer was ik niet zwaar onder de indruk, nu was ook de verwondering over de mooie gebouwen verdwenen.
Natuurlijk is het leuk om mooie foto’s te maken van de dieren dus we hebben ons prima vermaakt maar o.a. het uitzicht op de hoge gebouwen in de omtrek maken het fotograferen minder interessant.
Ik weet dat het geen dierentuin meer is maar een totaalbelevenis en daar zit denk ik mijn probleem, er is teveel ‘gedoe’ er omheen en te weinig dierentuin.
Niet dat het klein is hoor, in tegendeel en we hebben ons er prima vermaakt maar voorlopig was dit wel de laatste keer.

 

 

Ook dit keer lieten de ijsberen zich nauwelijks zien

 

Een reiger doet zich tegoed aan een restant voer

 

 

 

Nieuwsgierige struisvogels

 

 

 

 

 

Af en toe viel er een bui, daardoor mooie donkere luchten

 

 

De bavianen zochten warmte bij elkaar

Een valkje op de loer

 

 

 

 

 

 

 

***

 

WORDT VERVOLGD

 

**

 

 

Inmiddels al weer bijna een maand geleden hebben Gerda en ik een wandeling gemaakt rond Huis den Berg bij Dalfsen.
De prachtige herfstkleuren waren toen nog volop zichtbaar en er waren nog heel wat paddenstoelen te vinden.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

***

Jullie hadden nog een serie van museum Voorlinden tegoed.
Ik weet dat ik de meesten hier niet zo’n plezier mee doe maar ik wil het toch plaatsen om de serie compleet te maken.

 

Eerst nemen we een duik in het zwembad van Leandro Erlich

 

 

 

 

Dan komen we terecht in een doolhof van cortenstaal, een sculptuur van Richard Serra wat maar liefst 216 ton weegt

 

Boven en onder werken van Anselm Kiefer

 

 

Ook kwamen bij dit hokje waar je de waarschuwing kreeg op dezelfde plek te blijven staan omdat de rest van de ‘vloer’ water was.
Je kreeg een paar minuten de tijd en de deur ging dicht.
Een wondere wereld van lichtjes en kleuren openbaarde zich, een hele uitdaging daar foto’s van te maken.
Op de laatste foto hiervan heb ik bewust een beweging gemaakt.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

We sluiten deze serie af met een foto van de bioscoopstoelen die er staan, geen kunst maar wel mooi.

 

***

Ook dit jaar weer vereerde de Sint onze wijk met een bezoek.
Hij deed dat met een grote groep Pieten en trok gewoontegetrouw door de wijk om de kinderen op te halen voor het grote feest in het wijkcentrum.
Het was superdruk en er waren veel ouders die met hun mobieltjes foto’s wilden maken waardoor het voor mij een stuk lastiger was.
Toch is het wel gelukt om een aantal leuke portretten te schieten.

 

Terwijl buiten de kinderen stonden te wachten stond Sint binnen nog gauw even een kop koffie met een rietje te drinken

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Het paard ‘Ozosnel’ stond al klaar

 

 

Als je goed kijkt zie je pepernoten in de mijter liggen!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Een schalkse blik naar opzij, naar…………????

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Voor onze wijkagent Henri was het de laatste keer dat hij er bij was, hij gaat binnenkort met pensioen…….

 

…….zijn opvolgster Nienke was er voor het eerst bij.

 

 

 

 

Een bonte stoet had zich verzameld achter de muziek aan

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Vroeger gaf je de Sint een hand, tegenwoordig een ‘high five’!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

De zaal zat overvol en de temperatuur was flink gestegen

Er werd een speciale dans opgevoerd…..

……. waar dit meisje vol overgave aan mee deed

 

 

Na afloop was er voor elk kind een zak snoep

 

 

Toen ging Sint nog met de Pietenband op stap

 

Eerst naar De Rivierenhof, een verzorgingshuis voor ouderen

 

 

 

 

 

 

 

 

De Pietenband doorkruiste vele winkels

 

 

Ineens zag ik de trommelaar onder het label staan!

 

Bij de oliebollenkraam van Gerrit Visscher krijgen ze elk jaar weer een lekkere oliebol.

 

***

 

**

We vallen van de ene verbazing in de andere in dit bijzondere museum.
Vooral om te fotograferen erg leuk vond ik.
Het is echt niet zo dat ik alle kunst mooi vond maar wel degelijk fotogeniek.
Dat geldt zeker voor de objecten die ik in dit blog laat zien.

 

 

Dit kunstwerk bestaat uit honderden plastic zakjes gevuld met water.
Op de een of andere manier was het heel mooi met name ook door de manier waarop het werd uitgelicht.

 

Dit hyperrealistische kunstwerk van Ron Mueck kon je buiten al goed zien.

Als er mensen naast staan of zitten is goed te zien dat het formaat veel groter is dan de werkelijkheid

 

Zeer gedetailleerd, elk haartje en elk rimpeltje klopt.

 

 

 

 

Als er geen mensen bij zouden staan zou je denken dat er echt een paar mensen op de vloer liggen te zonnen.

 

 

 

***

 

WORDT VERVOLGD

**

Museum Voorlinden is een museum voor moderne en hedendaagse kunst op het gelijknamige landgoed in Wassenaar.
Nadat we de prachtige tuin van tuinarchitect Piet Oudolf hadden bekeken zijn we naar binnen gegaan en daar kwamen we allerlei wonderlijks en fotogenieks tegen.
De foto’s plaats ik in willekeurige volgorde.

 

Op de foto linksonder zie je de door Hannie gemaakte foto van de ‘making of’ van de foto linksboven

 

Heel leuk museum voor kinderen, die liepen er ook veel rond

 

Eén van de grappigste items waren deze miniliftjes, op de foto hierboven heb ik met een pijl aangegeven waar ze zijn.
Mensen gaan op de grond liggen om te kijken want de liftdeurtjes gaan echt open en dicht, en je ziet de getallen van de verdiepingen ook oplichten.
Sommige mensen dachten dat er echt een liftje naar boven ging 😉

 

 

 

 

Dit ‘vogelnest’ vond ik in eerste instantie niet zo bijzonder totdat ik ontdekte dat het geen touw was maar opgebouwd uit kraaltjes.
De kunstenares heeft samen met Zoeloevrouwen jarenlang meer dan 4,5 miljoen kraaltjes aan elkaar geregen tot een touw van ca. 1609 meter .

Eigenaar van het museum en kunstverzamelaar Joop van Caldenborgh, leidde persoonlijk een groep dames rond

 

 

 

 

 

Ik vroeg aan een van de surveillanten of al die zwarte knikkers los lagen en hoe dat dan ging bij de opbouw van zo’n kunstwerk.
Alleen de buitenste rand ligt vast en de rest moet volgens een bepaald patroon er op uitgestrooid worden.
De kunstenaar moet het dan goedkeuren zoals het erbij ligt.

 

 

 

 

WORDT VERVOLGD

 

 

***