Om te beginnen wil ik even vertellen dat ik medisch gezien het jaar goed ben begonnen. Bij de eerste jaarcontrole bleek alles goed te zijn, een hele opluchting. Nu gaan we weer stappen vooruit maken!
Vorige week toen de zon ineens weer eens te zien was heb ik fijne wandelingen in de buurt gemaakt. We hebben veel vijvers hier en in een ervan zat dit koppeltje zwanen. Ik denk dat ik net een paring had gemist want ze waren uitbundig aan het badderen en dat doen ze meestal ook na een paring. Het was een prachtig gezicht.
Afgelopen zondag zag ik een paar witte kloddertjes op mijn stoep liggen en ik dacht dat iemand lijm of kit had gemorst, zo zag het er uit. Maar bij nader inspectie bleek het iets heel anders te zijn nl. ijshaar! Ik kon mijn geluk niet op. Nog nooit had ik dit in het echt gezien, ik kende het alleen van foto´s. Dit is wat Wikipedia er over zegt: “IJshaar kan ontstaan als de luchttemperatuur even onder het vriespunt ligt. In het hout komen schimmels voor en bij de stofwisseling van deze schimmels komt onder andere water vrij dat door zeer kleine openingen in het hout (houtstralen) naar buiten wordt geperst. Het naar buiten geperste water bevriest tot een haarachtige structuur. Een hoge luchtvochtigheid is noodzakelijk voor de succesvolle vorming van ijshaar zodat het naar buiten geperste water niet kan verdampen en voor bevriezing beschikbaar blijft. Zolang de schimmels water blijven produceren en de klimatologische omstandigheden gunstig blijven, kan ijshaar aan blijven groeien.” Nu zie je op foto’s meestal dikkere takken waar dit vrij zeldzame fenomeen zich op voordoet maar dit zijn hele kleine twijgjes van de Plumbago, slechts een paar millimeter dik. Het viel niet mee er foto’s van te maken want het zat overal tussen en bij aanraking verdwijnt het ijshaar direct. Dit is wat ik er van heb weten te maken.
Zoals elk jaar heb ik ook dit jaar weer voor het wijkblad verslag gedaan van de intocht van Sinterklaas in onze wijk en van het feest daarna. Hier laat ik een korte impressie zien met vooral stolen portrait foto’s. Helaas lukt het me niet om ruimte tussen de foto’s te laten, ik doe hetzelfde als voorheen maar nu staan ze allemaal aan elkaar geplakt 😦
Begraafplaats Kranenburg is een kerkhof gelegen op het landgoed Kranenburg. De natuur is er prachtig en er loopt zelfs een wandelroute overheen. Gerda en ik gingen er heen om paddenstoelen te fotograferen.
Bij het kantoor van Vitens staan twee bijzondere kunstwerken. Het ene staat voor het gebouw en het andere staat in de vijver achter/naast het gebouw. In de vijver staat het kunstwerk genaamd ‘waterdruppels’, het is gemaakt van roestvrij staal. Het stond eerst bij een ander kantoor van Vitens elders in het land. De naam van de maker kon ik nergens vinden. Het tweede kunstwerk staat voor de hoofdingang en heet ‘Le Chêne’ en is gemaakt door André Boone. Een kleurrijk kunstwerk. Het beeld verwijst naar de parkstijl van het Engelse Werk, naar gebeurtenissen die zich in het verleden in de directe omgeving van de Spoolderberg afspeelden, naar oude culturen en religies en naar mythologische gegevens.
Traditiegetrouw houdt de wijkvereniging waar ik bestuurslid van ben, de laatste week van de schoolvakantie een Huttendorp voor de basisschoolleerlingen uit de wijk. Dit jaar was het, na twee jaar niet, eindelijk zover, het 40e Huttendorp! Zoals altijd maakte ik foto’s voor het wijkblad waar ik hoofdredacteur en fotograaf van ben. Helaas had ik heel veel pijn door een heftige uitbraak van gordelroos met uiteindelijk een spoedverwijzing naar de pijnpoli voor een ruggenmergprik, waardoor ik niet hele dagen, zoals anders aanwezig kon zijn, maar ik ben elke dag wel even een paar uurtjes gegaan. Op dit blog zet ik hoofdzakelijk portretten die ik heb gemaakt.
Anks Fotopassie 