Vandaag precies een maand geleden toog ik met Ria naar Zandvoort.
Het had trein-technisch nogal wat voeten in aarde om er te komen maar met redelijk wat vertraging lukte dat uiteindelijk toch zodat we nog een aantal uurtjes van het strand konden genieten.
Er was behoorlijk slecht weer voorspeld voor later op de middag maar rond het middaguur waaide het weliswaar flink maar het was zonnig en heerlijk om te lopen.

 

 

 

 

 

Er lagen massa’s scheermessen

 

 

 

 

 

Het lijkt wel meeuwenballet, hier onder

 

 

 

 

Zo houd je het niet droog!

 

 

 

 

WORDT VERVOLGD

***

*

 

Advertenties

In dit blog is er een hoofdrol weggelegd voor een reiger maar we beginnen met het statenjacht De Utrecht. Het Utrechts Statenjacht is een historische reconstructie, een replica, van een statenjacht dat oorspronkelijk gebouwd is in 1746. Het schip is in vijfenhalf jaar tijd door scheepsbouwers en beeldsnijders in het kader van een scholings- en werkgelegenheidsproject in de stad Utrecht gebouwd, waarbij zo veel mogelijk gebruik is gemaakt van de oorspronkelijke materialen en bouwmethoden. Voor de bouw is ongeveer 300 m3 eikenhout gebruikt, afkomstig uit bossen in Denemarken die 200 jaar geleden met Hollandse eikels zijn aangeplant.

 

 

 

 

 

 

Net zoals De Utrecht heeft ook deze reiger als thuishaven Volendam uitgekozen

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Deze palingrokerij is in deplorabele staat en dat was 10 jaar geleden al net zo, niets veranderd

 

Allerlei verschillende dingen die me opvielen in een collage gezet

 

 

WORDT VERVOLGD

Dat wij niet de enige bezoekers in Volendam waren blijkt wel uit de volgende foto’s.
Het is heel toeristisch en daar wordt door de middenstand ook aardig op ingespeeld.
Rond de haven is het een drukte van belang met gidsen die groepen toeristen rondleiden.
Er lopen vele buitenlanders rond die zich o.a. vergapen aan alle souvenirs.

Let ook op de ‘Amsterdam Socks’ !!

 

 

 

Enorme wafels met de lekkerste vulling

 

 

Dit Kauwtje wacht geduldig op lekkers dat op de grond valt

 

Het vissertje denkt er het zijne van

 

 

 

 

 

Allemaal achter de gids aan

 

 

Of deze meneer veel heeft gezien, hij leek intens te luisteren naar hetgeen er op zijn oortje te horen was

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Dan komen we bij Hotel Spaander, bekend van t.v. toen Herman den Blijker het zou moderniseren

 

een gigantisch groot gebouwencomplex

 

maar of de modernisering is gelukt…..?????

 

 

 

Deze Zwaluwen waren aan het nestelen en verzamelden daartoe slijk bij de palen in de haven

 

Ze wisten ons mooi bezig te houden, wat een mooie kleuren hebben ze.

 

 

 

WORDT VERVOLGD

 

***

We slenteren weer verder door de haven van Volendam.
Er is van alles te zien en het ruikt er heel anders dan thuis, je ruikt het water en alles wat daar mee samen hangt.
We beginnen bij het gebouw van de havenmeester.
Je kunt er onder door rijden/lopen.

 

 

 

Er dobberden heel veel zwanen in de verte

 

 

 

 

 

 

 

 

We hadden onze glazen bol weer mee genomen en maakten er weer verschillende foto’s mee

 

 

 

 

 

 

 

Deze Fuut met jong heeft ons een hele tijd bezig gehouden

 

Er werd een (veel te) grote vis aangeboden

 

Ook werd er lekker gebadderd

 

WORDT VERVOLGD

 

***

Op 22 mei togen Ria en ik naar Volendam. Het was inmiddels al een jaar of 10 geleden dat ik er was.
s’Morgens nog met de winterjas aan vertrokken maar het werd prachtig weer en ter plekke hebben we de hele dag zonder jas gelopen.
Eenmaal in Volendam overviel je direct het vakantiegevoel.
Allemaal toeristen, volle terrasjes en het mooie weer dus.
We hadden ons van alles voorgenomen maar uiteindelijk hebben we niet veel meer gedaan dan rondlopen rond de haven en lekker in het zonnetje zitten genieten.
Een dag van ‘niets moet’.
Hier de eerste serie foto’s, lekker maritiem sfeertje daar en dat spreekt mij wel aan.

 

Het eerst wat je zo ongeveer tegenkomt is het museum maar daar zijn we niet in geweest wegens gebrek aan tijd.

Dit mooie stel hing aan de buitenkant van het museum

 

Helaas had deze Volendamse haar mutsje niet op

 

 

 

 

 

Het was niet druk in het Praathuis

 

 

 

Deze Kokmeeuw wilde wel even poseren

 

 

 

 

Heel veel mensen gingen op de foto met deze dame in klederdracht

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

WORDT VERVOLGD

Vandaag de rest van de foto’s die ik in Harlingen heb gemaakt.
Ik las dat er in totaal zo’n 350.000 mensen zijn geweest verdeeld over 4 dagen.
Dus gemiddeld een kleine 90.000 per dag, dat is erg veel voor zo’n kleine stad.
Maar ja, vakantietijd en prachtig weer, beter konden ze het niet treffen.

 

In de havens kon je de schepen en hun bemanning van dichtbij bewonderen

 

 

Er werd nog druk gewerkt, alles moest goed vastgesjord worden

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Een toepasselijke muurschildering in de binnenstad van Harlingen

 

en eentje op de grond

 

 

 

 

 

 

 

Dit schip met bemanning kwam uit India, er werd een brief bestudeerd met vele postzegels erop

 

 

Een aantal bemanningsleden droeg een tulband, erg warm lijkt mij

 

Hij draaide zich onverwacht om 🙂

 

 

 

 

Een klein zeerovertje

 

Deze Russische matroos stond bij de loopplank naar ‘zijn’ schip en hij keek heel bedeesd

 

toen ik hem tussen de mensen door probeerde te portretteren had hij dat ineens door, een verlegen glimlach was mijn deel 😉

 

Dit Engelse schip had groene zeilen, helaas niet zien varen

 

 

 

Boven en onder: Russische bemanningsleden

 

 

 

***

Gisteren hebben mijn zoon en schoondochter mij meegenomen naar Harlingen om de sail-in van The Tall Ships Races 2018 te gaan zien.
The Tall Ships Races zijn de grootste internationale oceaanraces voor Sail Training-schepen.
Alles draait bij dit jaarlijkse zeilevenement om de trainees (stagiairs).
Het evenement is bedoeld om jongeren onder de 25 jaar kennis te laten maken met de zee en het zeilen op traditionele schepen.
De helft van de bemanning is daarom tussen de 15 en 25 jaar oud.
In 1956 werd de eerste wedstrijd tussen 20 schepen georganiseerd door Bernard Morgan, een Londense jurist.
De race ging van Torqua, Devon naar Lissabon.
De publieke belangstelling bleek zo overweldigend, dat de organisatoren de Sail Training International association hebben opgericht om ook in de volgende jaren dergelijke wedstrijden te organiseren.

Toen wij rond het middaguur aankwamen stonden er al vele tienduizenden mensen langs de kant te wachten maar we konden toch nog een plekje vinden met goed zicht weliswaar op grote afstand dus de kwaliteit van de foto’s is niet echt geweldig.
Veel van de foto’s zijn flink gecropt, soms om alle mensen op de voorgrond weg te halen maar ook om de schepen wat ‘dichterbij’ te brengen.
De schepen kwamen vanaf Vlieland recht op de haven van Harlingen afvaren, een prachtig gezicht!

 

 

 

 

 

 

 

Zo’n honder meter voor ons was de pier die volstond met mensen én fietsen

 

 

 

 

 

 

 

 

Ineens vloog er een formatie straaljagers over

 

 

 

 

Helaas voeren lang niet alle schepen onder zeil, geen idee waarom dat was

 

 

 

 

 

Vanaf de vertrekkende veerboot werden ook foto’s gemaakt

 

 

Hoog in de mast, midden op zee, je moet het maar durven!

 

 

 

 

 

 

 

 

Eenmaal in de haven moest alles netjes worden vastgesjord

 

 

 

 

 

We waren er bepaald niet alleen

 

Wat details van de schepen, het prachtige boegbeeld is van het schip De Stad Amsterdam

WORDT VERVOLGD

Met mijn moeder gaat het inmiddels wel wat beter.
Ze is nu aan het revalideren maar heeft nog wel steeds de nekkraag om vanwege de gescheurde wervel.
Het gaat op en af met haar maar ze doet haar best en probeert positief te blijven.

 

Vandaag de laatste foto’s van de strandwandeling.
Als je de foto’s ziet dan was het toen nog wel een heel stuk kouder dan op dit moment maar de voorspellingen gaan weer naar 12/13 graden en dat was het ook toen op het strand maar wel met een koude wind.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Veel tijd om te bloggen heb ik niet want vannacht is mijn 86-jarige moeder in haar huis gevallen en vanmorgen pas gevonden door de verzorgenden. Ze ligt in het ziekenhuis en het gaat relatief goed met haar maar ze ziet er verschrikkelijk, bijna onherkenbaar uit. Haar hele gezicht is paars/blauw en gezwollen want ze is op haar gezicht terechtgekomen en ze gebruikt bloedverdunners maar dat is niet het ergste. Ook heeft ze een scheurtje in haar nekwervel en is haar neus gebroken en verder is ze ook bont en blauw. Een zeer diepe vleeswond aan haar arm is gehecht maar vooralsnog lijkt het erop dat ze ontzettend veel geluk heeft gehad.
Ondanks alles was ze best goed te pas maar ik moet nu dus dagelijks naar haar toe.

Ik had al wel een serie strandfoto’s geselecteerd en klaargemaakt voor publicatie dus hier is het vervolg van onze strandwandeling.

 

Deze kinderen waren druk bezig het strand de zee in te scheppen

 

Veel mensen liepen warm ingepakt

 

 

 

Sommigen hadden zich helemaal ingegraven

 

 

 

De strandstoelen stonden al klaar en spiegelden een beetje in het water

 

 

Hondje in bijpassende outfit, hij wilde zo graag middenin lopen

 

 

 

 

Deze mensen hadden vast geen last van de koude wind….

 

 

 

 

 

 

 

Koude oren?????

 

 

Deze machines waren druk doende het hoger gelegen strand op te hogen en te egaliseren, waarschijnlijk voor de strandhuisjes

 

Een strandkunstwerk:

 

 

 

WORDT VERVOLGD

***

Op Goede Vrijdag ben ik met Ria afgereisd naar Egmond aan Zee om een strandwandeling naar Bergen aan Zee te maken.
Het was goed druk en aangenaam strandweer met weliswaar een stevige wind maar ook een heerlijk zonnetje zeker aan het begin van onze wandeltocht.
Er was van alles te zien en te fotograferen en dat hebben we dan ook gedaan.

 

Veel dieren op het strand waaronder deze paarden

 

 

 

Heel veel honden die meestal met veel plezier door het water aan het banjeren waren

 

 

 

 

 

Soms liepen we ineens in de schaduw terwijl de zon verderop de duinen bescheen

 

 

In de verte is het veelbesproken windmolenpark in zee te zien

 

 

 

Als je terugkeek was alles in ‘zilver’ gehuld

 

 

 

 

Een ‘Rijst met Krenten’ hond, zo noemden wij een Dalmatiër vroeger altijd, je ziet ze niet zo heel veel.
Deze had veel plezier in het water.

 

 

Dat je niet altijd goed kunt zien hoe diep het water is bewijst deze jongeman, ik heb even twee foto’s in één gezet

 

 

De vuurtoren J.C.J. van Speijk, één van de oudste nog actieve vuurtorens in ons land.
De toren stamt uit 1834 en is 28 meter hoog.

 

 

WORDT VERVOLGD

 

 

 

***