In het berenbos van Ouwehands Dierenpark lopen allemaal beren die ooit door de mens zijn mishandeld. Het gaat hierbij vooral om voormalige dansberen. De dieren leefden met een ring door de neus waaraan een ketting was vastgemaakt. Ze werden gedwongen om rechtop te gaan staan en leefden onder erbarmelijke omstandigheden. In het berenbos mogen ze eindelijk beer zijn en hebben ze de ruimte. Het is een genot om deze dieren te zien spelen en bezig te zien. Op de laatste drie foto’s is een Maleise beer te zien en op de twee foto’s daarvoor staat een Kraagbeer.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Advertenties

Een mengelmoes van dieren in dit blog.
Van de meeste dieren had ik maar relatief weinig foto’s gemaakt omdat de aandacht vooral naar de Pandaberen ging.
We beginnen met de Stokstaartjes, altijd goed voor een paar leuke foto’s, zelfs door een vies raam!

 

 

 

 

Deze wat ‘kreukelige’ Giraffe trok gekke bekken omdat hij met z’n lange tong door de gaten van een bak bij het verse hooi wilde komen.

 

 

 

De Tijgers en de Witte Leeuwen kwamen niet verder in actie dan alert opkijken toen er verzorgers in de buurt liepen.

 

De Kleine Panda’s waren aan het klauteren

 

Ook dit Musje vond ik wel de moeite waard voor een foto

Deze Orang Oetan moeder met kleintje was de enige die zich even buiten waagde

Mandrils hebben een prachtig gekleurde snoet, vooral de volwassen mannen

 

 

En tot slot een paar aquariumfoto’s

 

 

Een middelgrote katachtige is de Nevelpanter.
Het is een prachtig getekend dier.
De foto’s zijn van achter glas gemaakt.

 

 

 

 

 

 

 

 

Door de tralies heen heb ik de slapende Flamingo’s gefotografeerd.
In dezelfde vliegkooi waren de Rode Ibissen aan het badderen.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Nee jullie niet!! Ik zou niet durven jullie voor Kwalletjes uit te maken!
Ik heb ze gefotografeerd: Kwalletjes in het aquarium in de dierentuin.
Er dreven allemaal dode exemplaren rond helaas maar deze op de foto’s leefden allemaal.
Ik heb er een paar ingelijst.

 

 

 

Jullie dachten dat ik alle foto’s al had laten zien maar dat is niet zo hoor.
Op een gegeven moment hoorde ik Gerda mijn naam roepen.
Zij stond bij het mannetje Wu Wen te kijken toen hij naar buiten liep.
Dus ik ook gauw daar naar toe.
Het was dringen geblazen voor de goede fotoplekjes want hier had iedereen op gewacht.
De foto’s laat ik zien op volgorde van maken, maar eerst nog wat details van Pandasia.

 

 

Door de bamboe heen de vlag gefotografeerd

 

Op zoek naar bamboe

 

 

Het dier gaf ons echt het heen-en-weer want hij liep van voor naar achteren en weer terug.
Hahaha dat was nou net weer niet de beweging die we wilden zien!
Het is ook nooit goed of het deugt niet.

Ook hier sta je weer hoger dan de dieren en je moet tussen spijlen door fotograferen of door glas

 

 

 

 

Echt geen knuffelbeer, dat wordt wel duidelijk als je zijn gebit ziet

 

Het was niet gemakkelijk om lichtjes in de ogen te fotograferen

 

Hij liet zich de bamboe goed smaken

 

Nog een paar binnenfoto’s van als ik het goed heb het vrouwtje Xing Ya die lekker zit te genieten van een pandabroodje.

 

Dit waren alle pandafoto’s die ik aan jullie wil laten zien.
Het zijn echt prachtige dieren en heel bijzonder om te zien.
De conclusie is wel dat je heel veel geduld moet hebben voor leuke foto’s en niet al te hoog gespannen verwachtingen.

In Ouwehands Dierenpark in Rhenen zitten sinds kort twee Reuzenpanda’s genaamd Xing Ya en Wu Wen. Ze zijn de komende 10 jaar gehuisvest in het verblijf Pandasia wat speciaal voor hen gebouwd is. De beide dieren zitten gescheiden van elkaar want pandaberen zijn solitair levende dieren. Het vrouwtje is slechts 3 dagen per jaar vruchtbaar. Een medewerkster vertelde dat ze een heel boekwerk mee hebben gekregen waarin de tekenen staan beschreven waaruit zal blijken of het vrouwtje vruchtbaar is en op dat moment mogen de dieren bij elkaar in de hoop dat ze voor nageslacht gaan zorgen.

Toen wij de eerste keer gingen kijken zat er niet veel beweging in de dieren, sommige mensen dachten dat ze niet echt waren maar als je goed keek zag je de ademhaling en af en toe ging er een oog half open maar dat was het dan ook wel. Dus toen gingen we eerst maar weer terug naar de andere dieren om na anderhalf uur terug te komen en te constateren dat er weliswaar van houding was veranderd maar dat er nog steeds niet veel ‘leven’ in zat.
Zo zijn we een aantal keren terug geweest met weinig resultaat maar aan het einde van de middag zo’n uur voor sluitingstijd kwam er wat meer beweging in.

De foto’s die ik vandaag laat zien zijn allemaal door het raam gemaakt. Helaas sta je bijna overal hoog boven de dieren en het glas spiegelt natuurlijk ook, daarbij was het voor de ramen dringen geblazen, maar ik heb wel geprobeerd om zo laag mogelijk de foto’s te maken.

 

Pandasia ziet er aan de buitenkant prachtig uit, in het gebouw, waar horeca zit, mochten we niet want dat bleek verhuurd!

 

 

 

Aan de buitenkant van het gebouw is veel aandacht besteed, mooie details.

 

Dit was het eerste wat we van de dieren zagen:

Het lijken wel vloerkleedjes en of dit nu zo comfortabel ligt????

 

Eindelijk gingen de ogen open……

…….om vervolgens weer in deze vreemde houding te gaan slapen.

De andere lag er iets comfortabeler bij:

Tegen het einde van de middag werden ze gevoerd en toen kwam er meer beweging in, ze gingen op zoek

Nou ja deze was nog wel erg lui zo te zien:

Eén van de twee klom wat hoger, bijna op ooghoogte

Wat een prachtige dieren zijn het

 

 

 

 

Maar uiteindelijk toch weer een ‘vloerkleedje’*lol*

WORDT VERVOLGD!

Dat wat Jan in een reactie op het vorige log schreef had ik exact, het gevoel dat je in het Africamuseum rondloopt. Daar hebben ze ook precies zo’n Dogondorp alleen lopen er daar geen dieren in. Dit is de laatste serie foto’s die ik van de Wildlands plaats, de andere series heb ik eind vorig jaar al aan jullie laten zien. Al met al had ik een heel dubbel gevoel bij dit bezoek, de entourage is prachtig zonder meer en als fotograaf kun je je daar natuurlijk ook al flink op uitleven maar als je voor de dieren komt dan valt het ronduit tegen. Je staat vaak boven de dieren wat het lastig maakt om mooie foto’s te maken. De verblijven zijn bijzonder groot, fijn voor de dieren maar niet voor de fotograaf. Er waren ook weinig soorten maar inmiddels lees ik telkens in de nieuwsbrieven van de Wildlands dat er meer diersoorten terug komen. Zo wordt er een Doodshoofdaapjes-verblijf gemaakt en komen er weer (Sneeuw)uilen. Het is wennen aan een dergelijke setting, misschien in een ander seizoen nog eens een bezoekje brengen.

***

*

De Leeuwen waren in het geheel niet actief, dit is de enige foto waar één van de dieren de ogen open heeft

*

*

Een ontspoorde trein vormt het decor van het woestijngebied

*

*

*

De Onager, een voor mij tot dan toe onbekende diersoort

*

*

*

Het was lastig om de Impala’s te fotograferen zonder storende (flat)gebouwen in de achtergrond

*

*

*

*

*

*

*

*

Deze kleurrijke man zat geduldig in de ijskou te wachten op mensen die een jembé-les van hem wilden hebben

*

*

*

*

De entree van de bavianenarena is zeer indrukwekkend, helaas sta je als publiek weer voor een groot deel hoger dan de dieren en kun je dus alleen met een telelens af en toe op ooghoogte fotograferen.

*

*

*

*

*

*

***

Jullie hadden van mij nog foto’s tegoed van mijn bezoek aan de Wildlands in Emmen van 12 november j.l.
Het laatste gedeelte waar ik aandacht aan besteed is de Serenga.
De entree van dit deel bestaat uit het Zonnepaleis waar binnenin een verblijf was voor de Vosmangoesten.
Als je aan de andere kant het paleis uitkomt waan je je in een Afrikaans dorp.
Het is een nagebouwd Dogondorp met een Zeboekraal.

***

*

*

*

*

*

*

*

*

*

*

*

*

*

*

*

*

*

*

*

*

*

*

WORDT VERVOLGD

***

In Jungola wonen ook de dwergotters, jammer genoeg kun je die alleen van bovenaf zien en dat maakt fotograferen er niet leuker op.
Heel lang hebben we er dan ook niet bij staan kijken, hoewel het natuurlijke leuke beestjes zijn.
De olifanten staan zowel buiten als binnen, het was erg koud dus wij dachten dat de dieren wel binnen zouden staan maar ook daar zagen we er eerst maar eentje.
Later op de dag zagen we een klein groepje in het buitenverblijf.
Ook hier sta je hoger dan de dieren en overal waar je kijkt hebt je een enorm gebouw op de achtergrond, dus ook niet fijn voor de foto’s.

***

*

*

*

*

*

*

*

*

*

*

In de Birdy Bush sloeg voor mij het noodlot toe.
Ik kwam er te vallen over een ietwat onhandig opgestelde boomstronk, tenminste als je bedenkt dat je hier vooral om je heen en naar boven kijkt.
Ik viel vol op mijn rechterknie en had erg veel pijn, zelfs nu na bijna 4 weken heb ik er nog last van maar het is al een heel stuk beter hoor!
Camera met een klap op de grond en beschadigd maar gelukkig deed alles het nog.

*

*

*

*
Ook de Maki’s en Slingerapen waren vrij om te gaan en te staan waar ze wilden, maar ze zaten allemaal hoog en dan had je altijd het dak van de kas als achtergrond of je zag ze nauwelijks dus weinig foto’s.

*

*

*

*

*
In de bootjes zijn we niet gegaan, het was er verschrikkelijk druk en je moest ervoor in de rij staan en wij hadden niet het idee dat je hele bijzondere dingen kon zien die je niet vanaf de ‘vaste wal’ kon zien.

*

*
Er waren stukken hout gebruikt om een soort van trap te maken en daar zaten honderden paddenstoeltjes op.
Ik had uiteraard geen macrolens bij me maar ik heb tussen alle mensen door (die het vaak niet eens gezien hadden) toch een paar foto’s weten te maken.

*

*

*

*

*

*

*

*

*

***