Natuurlijk bleef het niet bij de eekhoorn alleen, ik heb nog veel meer foto’s gemaakt. We belandden in een veld helemaal vol met paardenbloemen en pinksterbloemen. Vreemd genoeg was er geen vlinder te bekennen, heel jammer want ik hoopte op een oranjetipje. Zie hier een verslag van onze wandeling in het Zandhove Bos. Ik heb er ook nog mooie vogels gefotografeerd maar die komen in een volgend blog aan de orde.
*
*
*
*
*
*
Het kunstwerk Mars Orange van Hanshan Roebers. Het is een folly: een bouwwerk zonder enige nuttige functie.
*
*
*
*
Gelukkig zagen we wel veel actieve bijen in de enorme hoeveelheid paardenbloemen
*
*
*
*
Deze struik viel meteen op door de rechtop staande stelen van de bloemen. De bloemen lijken erg op hortensia’s maar ik (her)kende de struik niet. Het blijkt een gelderse roos te zijn.
Bij het kantoor van Vitens staan twee bijzondere kunstwerken. Het ene staat voor het gebouw en het andere staat in de vijver achter/naast het gebouw. In de vijver staat het kunstwerk genaamd ‘waterdruppels’, het is gemaakt van roestvrij staal. Het stond eerst bij een ander kantoor van Vitens elders in het land. De naam van de maker kon ik nergens vinden. Het tweede kunstwerk staat voor de hoofdingang en heet ‘Le Chêne’ en is gemaakt door André Boone. Een kleurrijk kunstwerk. Het beeld verwijst naar de parkstijl van het Engelse Werk, naar gebeurtenissen die zich in het verleden in de directe omgeving van de Spoolderberg afspeelden, naar oude culturen en religies en naar mythologische gegevens.
Jullie hadden nog een serie van museum Voorlinden tegoed.
Ik weet dat ik de meesten hier niet zo’n plezier mee doe maar ik wil het toch plaatsen om de serie compleet te maken.
Eerst nemen we een duik in het zwembad van Leandro Erlich
Dan komen we terecht in een doolhof van cortenstaal, een sculptuur van Richard Serra wat maar liefst 216 ton weegt
Boven en onder werken van Anselm Kiefer
Ook kwamen bij dit hokje waar je de waarschuwing kreeg op dezelfde plek te blijven staan omdat de rest van de ‘vloer’ water was.
Je kreeg een paar minuten de tijd en de deur ging dicht.
Een wondere wereld van lichtjes en kleuren openbaarde zich, een hele uitdaging daar foto’s van te maken.
Op de laatste foto hiervan heb ik bewust een beweging gemaakt.
We sluiten deze serie af met een foto van de bioscoopstoelen die er staan, geen kunst maar wel mooi.
We vallen van de ene verbazing in de andere in dit bijzondere museum.
Vooral om te fotograferen erg leuk vond ik.
Het is echt niet zo dat ik alle kunst mooi vond maar wel degelijk fotogeniek.
Dat geldt zeker voor de objecten die ik in dit blog laat zien.
Dit kunstwerk bestaat uit honderden plastic zakjes gevuld met water.
Op de een of andere manier was het heel mooi met name ook door de manier waarop het werd uitgelicht.
Dit hyperrealistische kunstwerk van Ron Mueck kon je buiten al goed zien.
Als er mensen naast staan of zitten is goed te zien dat het formaat veel groter is dan de werkelijkheid
Zeer gedetailleerd, elk haartje en elk rimpeltje klopt.
Als er geen mensen bij zouden staan zou je denken dat er echt een paar mensen op de vloer liggen te zonnen.
Museum Voorlinden is een museum voor moderne en hedendaagse kunst op het gelijknamige landgoed in Wassenaar.
Nadat we de prachtige tuin van tuinarchitect Piet Oudolf hadden bekeken zijn we naar binnen gegaan en daar kwamen we allerlei wonderlijks en fotogenieks tegen.
De foto’s plaats ik in willekeurige volgorde.
Op de foto linksonder zie je de door Hannie gemaakte foto van de ‘making of’ van de foto linksboven
Heel leuk museum voor kinderen, die liepen er ook veel rond
Eén van de grappigste items waren deze miniliftjes, op de foto hierboven heb ik met een pijl aangegeven waar ze zijn.
Mensen gaan op de grond liggen om te kijken want de liftdeurtjes gaan echt open en dicht, en je ziet de getallen van de verdiepingen ook oplichten.
Sommige mensen dachten dat er echt een liftje naar boven ging 😉
Dit ‘vogelnest’ vond ik in eerste instantie niet zo bijzonder totdat ik ontdekte dat het geen touw was maar opgebouwd uit kraaltjes.
De kunstenares heeft samen met Zoeloevrouwen jarenlang meer dan 4,5 miljoen kraaltjes aan elkaar geregen tot een touw van ca. 1609 meter .
Eigenaar van het museum en kunstverzamelaar Joop van Caldenborgh, leidde persoonlijk een groep dames rond
Ik vroeg aan een van de surveillanten of al die zwarte knikkers los lagen en hoe dat dan ging bij de opbouw van zo’n kunstwerk.
Alleen de buitenste rand ligt vast en de rest moet volgens een bepaald patroon er op uitgestrooid worden.
De kunstenaar moet het dan goedkeuren zoals het erbij ligt.
Inmiddels al weer twee weken geleden was ik met Hannie een dagje naar museum Voorlinden in Wassenaar.
Daar aangekomen werden we aangenaam verrast door de omgeving en meer specifiek door de prachtige tuinen rondom het landhuis en het museum.
Omdat er slecht weer was voorspeld zijn we na de broodnodige sanitaire stop en een kop koffie eerst maar de tuin in gegaan want toen scheen de zon nog.
Na een kilometer lopen vanaf de dichtstbijzijnde bushalte zagen we het landhuis in de verte opdoemen
Heel veel van deze paddenstoelen in het bos
Zicht op het museumgebouw
Een giga spin in de tuin
Een spiraal van reageerbuisjes met licht
In de tuin zag ik vrijwel direct de rups van een Zuringuil
Met een lang blog sluit de serie foto’s af die ik maakte van de glasexpositie van Dale Chihuly.
Zelf heb ik er erg van genoten in tweeërlei opzicht; enerzijds de prachtige kunst en anderzijds het fotograferen ervan.
Ik weet dat ik niet iedereen hier een plezier mee heb gedaan maar ik hoop dat er toch een paar onder jullie waren die het net zo mooi vonden als ik.
In dit blog o.a. de verreweg kleurrijkste installaties (ja zo heet zo’n opstelling van kunst) en groot waren ze ook.
Om te beginnen een soort van glazen onderwaterwereld en dat ook nog eens op een spiegel
Deze indrukwekkende installatie besloeg een hele zaal
Ik heb geprobeerd er wat details uit te pikken maar het was niet gemakkelijk
Dan komen we in een zal met prachtige rode stukken
Ik heb er eentje ingelijst
De zaal met gekrulde sculpturen kon me het minst bekoren
Experimentje
Prachtige vazen geïnspireerd op manden van Indianen
Twee boten goed gevuld met glaswerk, die je ook van bovenaf kon bekijken
En als laatste door het raam de speren gefotografeerd tegen een steeds grijzer wordende lucht
en daarmee nemen we afscheid van het werk van Chihuly.
In willekeurige volgorde laat ik jullie weer een aantal prachtige kunstwerken van deze glaskunstenaar zien.
Van groot tot klein was er te bewonderen, we keken onze ogen uit en waren overdonderd door de schoonheid die we zagen.
Deze bloemenwand besloeg een paar etages en was dus zo’n tien meter hoog
prachtige details en kleurenvariaties
en een mooi schaduwspel
Schalen in schalen met prachtige kleuren erin verwerkt
In een andere (blauwe) zaal stonden allerlei objecten uitgestald waarvan ik er hier alvast eentje laat zien
Buiten stond een staketsel van neonbuisjes, helaas was door het daglicht het effect beperkt
Metershoog waren deze stekelige objecten
Tot slot van dit blog een aantal lichtgekleurde objecten die ik bij elkaar in een collage heb gezet
Afgelopen woensdag ben ik samen met Ria naar Groningen getogen om de alom aangeprezen expositie van glaskunstenaar Dale Chihuly te gaan bewonderen. In het Groninger museum dat recht tegenover het station ligt was het een drukte van belang, de mensen stonden in de rij en dus waren we een beetje bang dat fotograferen een probleem zou gaan worden. Ook hadden we op de website gelezen dat al te grote camera’s niet toegestaan waren, tja en wat is dat dan. Maar gelukkig was er niets aan de hand, er was alle ruimte om foto’s te maken en men deed vrijwel nergens moeilijk over. Gelukkig maar want het was geweldig mooi en bijzonder. We hebben er uren lopen te genieten en fotograferen. Het was vaak wel een uitdaging om iets mooi in beeld te brengen maar het was werkelijk prachtig uitgestald. Ik heb geprobeerd om naast gewone foto’s van het hele object ook af en toe detailfoto’s te maken. Alles is uit de hand geschoten, statieven waren begrijpelijkerwijs niet toegestaan.
De man met het ooglapje op is Chihuly, en nee niet door een glassplinter wat veel mensen dachten (ik ook) maar door een auto ongeluk is hij aan dat oog blind geworden.
Ook kan hij zelf geen glas meer blazen ten gevolge van een surfongeluk, afijn allemaal te lezen in de chronologie.
De schalen hieronder waren te koop, voor ‘slechts’ € 7.000 per stuk!
Allemaal foto’s van dezelfde schaal
De foto hierboven en de twee hieronder zijn allemaal van het zelfde object
Deze zaal was helemaal zwart en dat was ideaal als achtergrond voor de foto’s.
Allemaal bollen met de mooiste kleuren en structuren erin
Anks Fotopassie 