Bij het kantoor van Vitens staan twee bijzondere kunstwerken. Het ene staat voor het gebouw en het andere staat in de vijver achter/naast het gebouw. In de vijver staat het kunstwerk genaamd ‘waterdruppels’, het is gemaakt van roestvrij staal. Het stond eerst bij een ander kantoor van Vitens elders in het land. De naam van de maker kon ik nergens vinden. Het tweede kunstwerk staat voor de hoofdingang en heet ‘Le Chêne’ en is gemaakt door André Boone. Een kleurrijk kunstwerk. Het beeld verwijst naar de parkstijl van het Engelse Werk, naar gebeurtenissen die zich in het verleden in de directe omgeving van de Spoolderberg afspeelden, naar oude culturen en religies en naar mythologische gegevens.
Het is al weer lang geleden dat ik een blog plaatste maar er is dan ook heel veel gebeurd in de afgelopen tijd. Inmiddels ben ik geopereerd waarbij de tumor is weggenomen. Helaas bleek dat de tumor, in tegenstelling tot wat eerst werd gedacht, van een agressieve soort te zijn. Daardoor zal ik voor chemo in aanmerking komen. Op dit moment zit ik midden in de bestralingssessies. Ik moest er 20 ondergaan, elke werkdag 1. Volgende week zal dat de laatste week zijn en ik zal blij zijn dat ik niet meer dagelijks daarvoor naar het ziekenhuis moet. Waarschijnlijk eind januari beginnen ze dan met de chemokuren, 16 in totaal verdeeld over 20 weken. Daar zie ik erg tegenop vanwege de vele vreselijke bijwerkingen die mogelijk zijn. Zeker ook de vermoeidheid waar ik nu al zoveel last van heb. Tot zover mijn ziekteverloop.
Begin november vlak voor mijn operatie ben ik nog met Hannie naar het Engelse Werk geweest een groot park in Zwolle dat vlak bij de IJssel ligt. Het was een regenachtige dag maar de zon deed ook af en toe zijn best en het was heerlijk om even de zinnen te verzetten. De kleuren waren nog steeds prachtig ook al was de herfst al aardig gevorderd.
Dan rest mij nog iedereen een goede jaarwisseling te wensen. Bedankt dat jullie mij volgen en het hele jaar van reacties hebt voorzien. Ik hoop volgend jaar in staat te zijn af en toe wat te plaatsen en jullie dan weer terug te zien. Ik wens jullie alle goeds voor 2022!
Ga er maar eens goed voor zitten want dit wordt een superlang blog. Afgelopen zaterdag werd met het Busbrug Festival de Schuttebusbrug in Zwolle geopend. Het gaat hier om een nieuwe busbrug die hoog over de sporen is gebouwd. Het busstation dat aan de voorkant van het stationsgebouw ligt wordt vervangen door het nieuw ingerichte busstation aan de zuid-kant van het stationsemplacement. Over een week wordt alles in gebruik genomen. Het was een hele happening voor deze gelegenheid was de busbrug toegankelijk voor voetgangers, iets wat in de toekomst niet meer mogelijk is, er wordt alleen door bussen gebruik van gemaakt. Er zullen er zo’n 1.800 per dag overheen gaan rijden! Op de busbrug was van alles te zien, er werden voorstellingen gegeven in oude bussen, er waren foodtrucks en heel veel mensen, naar later bleek hebben zo’n 15.000 mensen gebruik gemaakt van deze unieke kans om alles eens van een andere kant te bekijken. Het waaide enorm hard, je woei bijkans uit je jas en af en toe moest ik me vasthouden en/of schrap zetten om de camera stil te kunnen houden. Omdat dit toch wel een historisch moment is voor Zwolle heb ik heel veel foto’s gemaakt die ik hier in volgorde van maken plaats. We zijn heen en terug over de brug gelopen.
We beginnen op het station, in de stationstunnel
daar stonden natuurlijk ook gewoon reizigers te wachten
Een ‘warm’ welkom bij het poortje dat open stond voor het publiek
Wat random foto’s bij elkaar gezet in een collage, de stationslift, rooster op de brug, graffiti aan de buitenkant enz.
Op een maquette was te zien hoe over een aantal jaren de complete stationsomgeving er uit zal gaan zien
De overkapping van het nieuwe busstation is geschilderd door verschillende kunstenaars
Er staan o.a. allemaal bekende Zwolse plekjes op
Er stond een bus waarop jong en oud mocht kleuren en tekenen. Het is bedoeling dat deze bus ook voorlopig zo zal blijven
Een kleine tentoonstellingsruimte liet foto’s van door de jaren heen zien.
Het eerste Zwolse busbedrijf heette Schutte en een gevleugelde uitspraak in het Zwols was: ’n busse van Schutte en lopen dat dutte.
Iedere oudere Zwollenaar kent dit wel.
De beide heren waren oud buschauffeur en zij deelden herinneringen en foto’s met elkaar.
Veel belangstelling van pers en overal bobo’s.
Op bovenstaande foto wordt de achterkleinzoon van Schutte (oprichter Zwols vervoersbedrijf) geïnterviewd.
De heer Hans Schutte, zoon van oprichter Herman Schutte mocht de naam van de brug onthullen.
In het gebouw van Wärtsilä werd de busbrug met bezoekers mooi gespiegeld
In de verste lag de Fundatie mooi in het zonnetje
De onderkant van de brug is heel mooi, het hout wat je ziet is bamboe
Het nu nog braakliggende terrein eronder moet een groene oase worden
In de beginfase was er kritiek dat het een gevaarlijk ontwerp zou zijn, te grote overspanning, te schuine helling, te scherpe bochten.
We vroegen ons wel af wat er zou gebeuren als het bijv. gaat ijzelen, dan rijdt er geen voertuig meer tegenop, óók geen strooiwagen!
Vandaag sluit ik af met de laatste foto’s van de herfstwandeling door de binnenstad van Zwolle.
Kijk maar weer met me mee.
Wandelen op de ‘Suikerberg’
De Sassenpoorterbrug
Doorkijkje naar de Fundatie
Pand met zeven ramen brede monumentale gevel met rechte kroonlijst met gesneden consoles. Geblokte hoekpilasters. Middenpartij in zeer rijk gebeeldhouwde omlijsting met uitbeelding van diverse krijgsattributen en alliantiewapen van C.A. Graaf van Rechteren van Borchbeuningen en Vellner en J.E.A. Baronesse van Lintels tot d’Ehse. Gedateerd 1747. Het pand is verminkt door de inbouw van een garage. (bron: Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed)
Originele plantenbakken met markante gebouwen uit Zwolle
Voor iedereen die dacht dat ik in deel 1 een putdeksel fotografeerde, dat is het niet hoor.
Het is een veel groter reliëf dat onderdeel is van een kunstwerk dat de route van het station naar de binnenstad aangeeft.
Inmiddels zitten we al in deel 3, en wandelen we vrolijk verder.
We gaan weer kriskras dus sommige dingen, zoals museum de Fundatie komen we in de diverse delen tegen.
We beginnen met de mooie koppen van de oude waterpomp
En werpen een blik op de toren van de Onze Lieve Vrouwebasiliek beter bekend als de Peperbus
Het oude stadhuis
In de verte is de Fundatie te zien
De Kromme Jak
‘Kort Jakje’ in de Kromme Jak
Zicht op de Sassenpoort vanuit de Kromme Jak
De ingang van de Emmanuelshuizen
En dan zijn we aangekomen bij museum de Fundatie met een prachtig beeld van de inmiddels wereldberoemde Zwolse kunstenaar Ronald Westerhuis, bekend van o.m. het herdenkingsmonument van de MH 17
Van een heel ander kaliber is de kunst van Herman Brood
Wat er is overgebleven van een molen
Wat dit ooit voor pand is geweest kon ik niet achterhalen.
Op dit moment is er een kunstenaarsplatform in gehuisvest, het MIR
UPDATE: Inmiddels weet ik dat dit gebouw stamt uit 1927 en het het vergadergebouw van de SDAP was.
Het is inmiddels al weer een paar weken geleden dat ik met Ria mijn eigen binnenstad weer eens onveilig maakte om uit te proberen hoe ver ik inmiddels weer kon lopen.
Tot mijn grote blijdschap ging dat erg goed en bleven de vreselijke pijnen weg (en ze zijn ook niet weer teruggekomen!)
We zijn kriskras door de stad gelopen en in die volgorde plaats ik ook de foto’s hier.
Inmiddels heb ik een nieuwe monitor en lijken de foto’s aan de donkere kant (ik had ze al bewerkt voor het blog op de oude).
De plattegrond van de binnenstad
Sassenpoort
Toren van de Onze Lieve Vrouwe basiliek beter bekend als de Peperbus
Museum de Fundatie
Mercurius
Aartsengel Michaël
Thorbeckegracht
Librije
Theater de Spiegel
Thorbeckegracht 73 waar mijn moeder als kind woonde
We stomen maar meteen door naar de volgende serie van een wandeling die ik met Gerda maakte alweer een maand geleden.
We begonnen in Zwolle-Zuid bij het Zandhovense Bos en wandelden om de Sekdoornse Plas heen.
Een gebied waar ik nog niet eerder was.
Het was een wandeling van zo’n 8 km en het was erg koud door de wind.
Een mooi gebied waar ik zeker in een ander seizoen nog eens foto’s wil maken.
Sommige bomen stonden vol namen
Een kunstwerk in het weiland
Zelfs op de onderkant van de zwammen stonden namen en initialen
Veel geknotte wilgen
De glazen bal maar eens tevoorschijn gehaald
Dubbele rij
Flink wat Reigers gespot
In de verte een oeverzwaluw-muur
Wat een staketsels zijn het toch, we zitten hier duidelijk in de buurt van de voormalige IJsselcentrale die op dit moment gesloopt wordt
Ineens vliegen er een paar Zaagbekken voorbij, geen tijd om de camera-instellingen te wijzigen
Weer een Reiger in de vlucht, ik vond het wel wat hebben met die hoogspanningsmasten in de achtergrond
Een vliegende Aalscholver, zo dichtbij dat ik hem niet helemaal in beeld kon krijgen
En toen zagen we in een boom allemaal Vinkjes, tenminste dat dachten we eerst maar ik zag wat roods en dacht aan een Putter, thuis op de computer zag ik dat het om Barmsijsjes ging.
Geen beste foto’s maar ik ben er wel blij mee, ik zag deze vogeltjes voor het eerst!
Afgelopen donderdagmiddag ben ik samen met Hannie even een paar uurtjes naar het Westerveldse Bos gegaan.
We gingen op zoek naar de Rode Kelkzwammetjes die er weer gesignaleerd waren.
Een typische herfst/winter zwam.
Uiteraard was er nog veel meer te zien en te fotograferen.
Kijk maar mee.
De rode zwammetjes hadden we snel gevonden en we wisten natuurlijk ook waar ze moesten staan.
Even goed rondkijken en je zag er steeds meer variërend in grootte van een centimeter tot wel vijf centimeter.
Op een andere tak zaten Judasoren
En zwammen die ik niet ken
Elfenbankjes
De Gele Trilzwam te midden van allerlei korstmossen
Mos op een boom
Deze bladknoppen leken wel blauw (op de foto komt dat er niet goed uit)
En wat dit nu allemaal is, uitgekomen vlindereitjes, pokken?????
Een enorme Wilg langs het Zwarte Water
Deze Reiger had een flinke Snoek gevangen maar kreeg hem niet weg
Hij stond behoorlijk ver weg en het werd langzaamaan mistig
Twee Buizerds die op (te) grote afstand in de boom zaten te kijken
Het Zwarte Water als een spiegeltje
Het werd steeds mistiger aan het eind van de middag
en dat leverde ook weer mooie beelden op
Boven het water hing vrijwel geen mist, de Westerveldse Kolk fungeerde als een spiegel.
Afgelopen zondag ben ik even naar de Vreugderijkerwaard geweest om te kijken naar het hoge water van de IJssel.
De Vreugderijkerwaard is onderdeel van het project ‘Ruimte voor de rivier’ en het is duidelijk dat dit een functie vervult.
Wat een enorme hoeveelheid water en dan te bedenken dat het slechts ondergelopen uiterwaarden zijn waar je naar kijkt.
Het was verschrikkelijk koud met de harde noordenwind die het water extra opzwiepte.
Toch trotseerden velen de kou om een wandeling door het gebied te maken.
Zicht op Zalk
Het pad naar de vogelhut is nog niet ondergelopen
Wat een enorme watervlakte
Het laarzenpad is gesloten
Daar waar het schip vaart stroomt de IJssel
Het water staat tot aan de dijk
Op het laagste punt van de brug raakt het water bijna de onderkant
\
Anks Fotopassie 