Jullie hadden nog een serie van museum Voorlinden tegoed.
Ik weet dat ik de meesten hier niet zo’n plezier mee doe maar ik wil het toch plaatsen om de serie compleet te maken.

 

Eerst nemen we een duik in het zwembad van Leandro Erlich

 

 

 

 

Dan komen we terecht in een doolhof van cortenstaal, een sculptuur van Richard Serra wat maar liefst 216 ton weegt

 

Boven en onder werken van Anselm Kiefer

 

 

Ook kwamen bij dit hokje waar je de waarschuwing kreeg op dezelfde plek te blijven staan omdat de rest van de ‘vloer’ water was.
Je kreeg een paar minuten de tijd en de deur ging dicht.
Een wondere wereld van lichtjes en kleuren openbaarde zich, een hele uitdaging daar foto’s van te maken.
Op de laatste foto hiervan heb ik bewust een beweging gemaakt.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

We sluiten deze serie af met een foto van de bioscoopstoelen die er staan, geen kunst maar wel mooi.

 

***

Advertentie

We vallen van de ene verbazing in de andere in dit bijzondere museum.
Vooral om te fotograferen erg leuk vond ik.
Het is echt niet zo dat ik alle kunst mooi vond maar wel degelijk fotogeniek.
Dat geldt zeker voor de objecten die ik in dit blog laat zien.

 

 

Dit kunstwerk bestaat uit honderden plastic zakjes gevuld met water.
Op de een of andere manier was het heel mooi met name ook door de manier waarop het werd uitgelicht.

 

Dit hyperrealistische kunstwerk van Ron Mueck kon je buiten al goed zien.

Als er mensen naast staan of zitten is goed te zien dat het formaat veel groter is dan de werkelijkheid

 

Zeer gedetailleerd, elk haartje en elk rimpeltje klopt.

 

 

 

 

Als er geen mensen bij zouden staan zou je denken dat er echt een paar mensen op de vloer liggen te zonnen.

 

 

 

***

 

WORDT VERVOLGD

**

Museum Voorlinden is een museum voor moderne en hedendaagse kunst op het gelijknamige landgoed in Wassenaar.
Nadat we de prachtige tuin van tuinarchitect Piet Oudolf hadden bekeken zijn we naar binnen gegaan en daar kwamen we allerlei wonderlijks en fotogenieks tegen.
De foto’s plaats ik in willekeurige volgorde.

 

Op de foto linksonder zie je de door Hannie gemaakte foto van de ‘making of’ van de foto linksboven

 

Heel leuk museum voor kinderen, die liepen er ook veel rond

 

Eén van de grappigste items waren deze miniliftjes, op de foto hierboven heb ik met een pijl aangegeven waar ze zijn.
Mensen gaan op de grond liggen om te kijken want de liftdeurtjes gaan echt open en dicht, en je ziet de getallen van de verdiepingen ook oplichten.
Sommige mensen dachten dat er echt een liftje naar boven ging 😉

 

 

 

 

Dit ‘vogelnest’ vond ik in eerste instantie niet zo bijzonder totdat ik ontdekte dat het geen touw was maar opgebouwd uit kraaltjes.
De kunstenares heeft samen met Zoeloevrouwen jarenlang meer dan 4,5 miljoen kraaltjes aan elkaar geregen tot een touw van ca. 1609 meter .

Eigenaar van het museum en kunstverzamelaar Joop van Caldenborgh, leidde persoonlijk een groep dames rond

 

 

 

 

 

Ik vroeg aan een van de surveillanten of al die zwarte knikkers los lagen en hoe dat dan ging bij de opbouw van zo’n kunstwerk.
Alleen de buitenste rand ligt vast en de rest moet volgens een bepaald patroon er op uitgestrooid worden.
De kunstenaar moet het dan goedkeuren zoals het erbij ligt.

 

 

 

 

WORDT VERVOLGD

 

 

***

 

 

 

 

 

Inmiddels al weer twee weken geleden was ik met Hannie een dagje naar museum Voorlinden in Wassenaar.
Daar aangekomen werden we aangenaam verrast door de omgeving en meer specifiek door de prachtige tuinen rondom het landhuis en het museum.
Omdat er slecht weer was voorspeld zijn we na de broodnodige sanitaire stop en een kop koffie eerst maar de tuin in gegaan want toen scheen de zon nog.

Na een kilometer lopen vanaf de dichtstbijzijnde bushalte zagen we het landhuis in de verte opdoemen

 

 

 

Heel veel van deze paddenstoelen in het bos

 

 

 

 

 

Zicht op het museumgebouw

 

Een giga spin in de tuin

 

 

Een spiraal van reageerbuisjes met licht

 

In de tuin zag ik vrijwel direct de rups van een Zuringuil

 

 

 

Zo mooi kan uitgebloeid zijn (boven en onder)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

***

 

WORDT VERVOLGD

***
*

 

 

 

 

 

 

 

Met een lang blog sluit de serie foto’s af die ik maakte van de glasexpositie van Dale Chihuly.
Zelf heb ik er erg van genoten in tweeërlei opzicht; enerzijds de prachtige kunst en anderzijds het fotograferen ervan.
Ik weet dat ik niet iedereen hier een plezier mee heb gedaan maar ik hoop dat er toch een paar onder jullie waren die het net zo mooi vonden als ik.
In dit blog o.a. de verreweg kleurrijkste installaties (ja zo heet zo’n opstelling van kunst) en groot waren ze ook.

 

 

 

Om te beginnen een soort van glazen onderwaterwereld en dat ook nog eens op een spiegel

Deze indrukwekkende installatie besloeg een hele zaal

Ik heb geprobeerd er wat details uit te pikken maar het was niet gemakkelijk

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Dan komen we in een zal met prachtige rode stukken

 

 

Ik heb er eentje ingelijst

 

De zaal met gekrulde sculpturen kon me het minst bekoren

 

 

Experimentje

 

Prachtige vazen geïnspireerd op manden van Indianen

 

Twee boten goed gevuld met glaswerk, die je ook van bovenaf kon bekijken

 

 

 

 

 

 

En als laatste door het raam de speren gefotografeerd tegen een steeds grijzer wordende lucht

en daarmee nemen we afscheid van het werk van Chihuly.

***

We wandelen weer verder door het Groninger museum, ik hoop dat jullie het ook nog steeds mooi vinden want er is nog veel meer te zien.
Kijk maar mee!

 

In deze zaal hingen allemaal prachtig geweven kleurrijke kleden en de glazen objecten die er staan zijn hierop gebaseerd

Deze cilinders zijn heel dik en als je goed kijkt is het net of er draden inzitten

Er zit ook structuur aan de buitenkant

 

 

 

 

 

Op de foto hieronder is goed te zien hoe dik de cilinders zijn

 

 

 

 

 

 

 

 

WORDT VERVOLGD

***

In willekeurige volgorde laat ik jullie weer een aantal prachtige kunstwerken van deze glaskunstenaar zien.
Van groot tot klein was er te bewonderen, we keken onze ogen uit en waren overdonderd door de schoonheid die we zagen.

 

Deze bloemenwand besloeg een paar etages en was dus zo’n tien meter hoog

prachtige details en kleurenvariaties

en een mooi schaduwspel

 

Schalen in schalen met prachtige kleuren erin verwerkt

 

 

In een andere (blauwe) zaal stonden allerlei objecten uitgestald waarvan ik er hier alvast eentje laat zien

 

 

 

 

Buiten stond een staketsel van neonbuisjes, helaas was door het daglicht het effect beperkt

 

Metershoog waren deze stekelige objecten

 

Tot slot van dit blog een aantal lichtgekleurde objecten die ik bij elkaar in een collage heb gezet

***

WORDT VERVOLGD

***

 

Afgelopen woensdag ben ik samen met Ria naar Groningen getogen om de alom aangeprezen expositie van glaskunstenaar Dale Chihuly te gaan bewonderen. In het Groninger museum dat recht tegenover het station ligt was het een drukte van belang, de mensen stonden in de rij en dus waren we een beetje bang dat fotograferen een probleem zou gaan worden. Ook hadden we op de website gelezen dat al te grote camera’s niet toegestaan waren, tja en wat is dat dan. Maar gelukkig was er niets aan de hand, er was alle ruimte om foto’s te maken en men deed vrijwel nergens moeilijk over. Gelukkig maar want het was geweldig mooi en bijzonder. We hebben er uren lopen te genieten en fotograferen. Het was vaak wel een uitdaging om iets mooi in beeld te brengen maar het was werkelijk prachtig uitgestald. Ik heb geprobeerd om naast gewone foto’s van het hele object ook af en toe detailfoto’s te maken. Alles is uit de hand geschoten, statieven waren begrijpelijkerwijs niet toegestaan.

 

 

De man met het ooglapje op is Chihuly, en nee niet door een glassplinter wat veel mensen dachten (ik ook) maar door een auto ongeluk is hij aan dat oog blind geworden.
Ook kan hij zelf geen glas meer blazen ten gevolge van een surfongeluk, afijn allemaal te lezen in de chronologie.

 

 

 

De schalen hieronder waren te koop, voor ‘slechts’ € 7.000 per stuk!

 

Allemaal foto’s van dezelfde schaal

 

 

 

 

 

De foto hierboven en de twee hieronder zijn allemaal van het zelfde object

 

 

 

Deze zaal was helemaal zwart en dat was ideaal als achtergrond voor de foto’s.
Allemaal bollen met de mooiste kleuren en structuren erin

 

Op het dak stond ook wat uitgestald

 

 

WORDT VERVOLGD

***

Vandaag sluit ik af met de laatste foto’s van de herfstwandeling door de binnenstad van Zwolle.
Kijk maar weer met me mee.

 

 

 

 

 

 

 

Wandelen op de ‘Suikerberg’

 

De Sassenpoorterbrug

 

 

 

Doorkijkje naar de Fundatie

 

 

Pand met zeven ramen brede monumentale gevel met rechte kroonlijst met gesneden consoles. Geblokte hoekpilasters. Middenpartij in zeer rijk gebeeldhouwde omlijsting met uitbeelding van diverse krijgsattributen en alliantiewapen van C.A. Graaf van Rechteren van Borchbeuningen en Vellner en J.E.A. Baronesse van Lintels tot d’Ehse. Gedateerd 1747. Het pand is verminkt door de inbouw van een garage. (bron: Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed)

 

 

 

Originele plantenbakken met markante gebouwen uit Zwolle

 

 

Feestverlichting op de Diezerpromenade

 

 

***

Voor iedereen die dacht dat ik in deel 1 een putdeksel fotografeerde, dat is het niet hoor.
Het is een veel groter reliëf dat onderdeel is van een kunstwerk dat de route van het station naar de binnenstad aangeeft.

Inmiddels zitten we al in deel 3, en wandelen we vrolijk verder.
We gaan weer kriskras dus sommige dingen, zoals museum de Fundatie komen we in de diverse delen tegen.

 

We beginnen met de mooie koppen van de oude waterpomp

 

En werpen een blik op de toren van de Onze Lieve Vrouwebasiliek beter bekend als de Peperbus

 

Het oude stadhuis

 

 

 

 

 

 

In de verte is de Fundatie te zien

 

De Kromme Jak

 

 

‘Kort Jakje’ in de Kromme Jak

 

Zicht op de Sassenpoort vanuit de Kromme Jak

 

 

 

De ingang van de Emmanuelshuizen

 

 

En dan zijn we aangekomen bij museum de Fundatie met een prachtig beeld van de inmiddels wereldberoemde Zwolse kunstenaar Ronald Westerhuis, bekend van o.m. het herdenkingsmonument van de MH 17

 

 

Van een heel ander kaliber is de kunst van Herman Brood

 

 

 

 

 

 

Wat er is overgebleven van een molen

 

Wat dit ooit voor pand is geweest kon ik niet achterhalen.
Op dit moment is er een kunstenaarsplatform in gehuisvest, het MIR
UPDATE: Inmiddels weet ik dat dit gebouw stamt uit 1927 en het het vergadergebouw van de SDAP was.

 

 

 

***

WORDT VERVOLGD

***