Een paar weken geleden zag ik er al eentje in de bomen naast onze huizen zitten (1e foto) maar duidelijk een ander exemplaar dan die ik gisteren in mijn tuintje aantrof. Het was al weer meer dan een jaar geleden dat ik een dergelijk tafereel in mijn achtertuin zag. Gelukkig kon ik ongemerkt mijn fototoestel pakken en mede dankzij de kerstboom, die nog in volle glorie staat, kon ik ongezien dichtbij het raam komen. Helaas hele slechte lichtomstandigheden en bovendien regende het en de storm sloeg de regendruppels tegen het raam. Lastig fotograferen dus maar de beleving was er niet minder om. Ik heb wel een half uur staan kijken, fotograferen en genieten!

 

Duidelijk een ander exemplaar dan op de foto hierboven

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Er bleef helemaal niets over van de prooi (waarschijnlijk een Mus) dan een paar pootjes en wat veren

 

Door de stormachtige wind werd de Sperwer bijna van de tak geblazen

 

Hier zijn een paar filmpjes: no. 1 en no. 2 

 

 

***

Advertentie

De afgelopen dagen zijn we s’ochtends behoorlijk koud van start gegaan.
Dat laat zich in de volgende macrofoto’s zien.
Speciaal voor dit doel ‘kweek’ ik mossen op het dak van het konijnenhok.
Zo kan ik met mijn macrolens mooi op ooghoogte fotograferen.
Gemak dient de mens nietwaar 😉

***

*

*

*

*

*

*

*

*

*

*

*

*

*

*

*

***

Vandaag weer in de kleren en heel voorzichtig even wat foto’s in mijn tuintje gemaakt.
Ik vond het qua temperatuur nog flink tegenvallen maar hoop dat ik morgen in staat ben om een kleine wandeling te gaan maken.

***

*

*

*

*

Vlakbij mijn keukendeur heb ik  pindakaas voor de vogels hangen en vooral de Mussen zijn er dol op.
Het was een mooie manier om hun kolibri-achtige capriolen vast proberen te leggen.
Ook werd duidelijk dat ze elkaar gewoon wegduwen en letterlijk bovenop elkaar landen om plaats te laten maken.
De foto’s zijn bij donker weer gemaakt en daardoor laat de kwaliteit te wensen over maar ik heb er zoveel uurtjes plezier aan beleefd dat ik ze toch graag wil laten zien.

***

*

*

*

*

*

*

*

*

*

*

Er vliegen hier heel wat merels in de buurt rond maar het is telkens dezelfde merelman die bij mij in de vuurdoorn van de bessen komt snoepen.
Deze foto’s heb ik gemaakt door het slaapkamerraam waar ik op ongeveer ooghoogte met hem zit.
Het fotograferen staat even op een laag pitje want het is me afgelopen weekend in de rug geschoten.
Er is verbetering voelbaar maar het is nog niet zoals het moet zijn.
Helaas helpt de fibromyalgie dan ook niet erg, ik moet wat geduld hebben!

Een poosje terug zag ik het volgende tafereeltje zich in mijn tuin afspelen. Er kwam een muisje tevoorschijn door een beluchtingsspleet in de schuurmuur. Ik had gelukkig mijn camera in de hand want ik was vlinders aan het fotograferen. Ik begreep eerst niet waarom hij niet voor mij vluchtte maar toen zag ik dat een jong muisje van slechts een paar centimeter groot iets lager in de struik zat. Vader- of moedermuis probeerde uit alle macht dat kleintje weer naar binnen te krijgen maar in de haast lukte het maar niet, telkens zat de kleine overdwars en kreeg de ouder het kind niet naar binnen. (Het arme diertje heeft er vast koppijn aan overgehouden) Soms hing het aan de voorpootjes aan de muur en dan weer liet de ouder het gewoon vallen als het niet lukte. Uiteindelijk, toen de ouder het erbij liet zitten  heb ik het kleintje gepakt (dat viel nog niet mee zo’n klein ding tussen de blaadjes te vinden) en heb ik hem in de spleet gezet en voorzichtig met een takje een zetje naar binnen gegeven. Nu maar hopen dat hij weer bij zijn ouders terecht is gekomen. De foto’s zijn niet van superkwaliteit omdat het zich allemaal achter de takken afspeelde maar ik wilde het toch even laten zien.

In mijn tuin heb ik drie bloeiende Hortensia’s staan. De grootste heeft blauwe en roze bloemen en daarvan is de eerste collage gemaakt en ook de foto daaronder is van die struik. Dan heb ik een andere grote struik die donker blad heeft en roze-rode bloemen heeft, daarvan is de tweede collage. De losse foto daar weer onder is van de derde struik, de kleinste met nog maar een paar bloemen. De blauwe struik heeft moeite met het warme weer, de bloemen gaan hangen maar herstelden zich s’avonds weer maar dat gaat steeds slechter en ik denk dat zeker een aantal bloemen het de komende dagen niet gaan redden helaas.

Jaren geleden had ik er regelmatig eentje in mijn tuin maar die was wat groter dan dit exemplaar van de Goudwesp. Ik zag hem ineens zitten op de uitgebloeide Korenbloem in mijn tuin. Een paar millimeter groot, van het formaat mier, fladderde hij rond en als ik ook maar iets in de buurt kwam ‘sprong’ hij weg. Toch is het me gelukt om er wat foto’s van te maken ook met het voorzet-macrolensje. Geen topkwaliteit want van een statief kon geen sprake zijn, daar was hij veel te beweeglijk voor. Wat info gevonden op internet: De Goudwespen met name doen de naam eer aan en behoren tot de mooiste insecten van Nederland wat betreft kleur. Het zijn als larve parasitair levende insecten, die  met belangstelling de activiteiten van een plooivleugelwesp gade slaan. Wanneer de plooivleugelwesp een ei gelegd heeft, zal de Goudwesp in hetzelfde nest ook een ei leggen. De larve van de Goudwesp eet de larve van de plooivleugelwesp en de voedselvoorraad op. Ze worden hierdoor ook wel koekoekswespen genoemd, ze danken hun naam aan de koekoek, een vogel die hetzelfde trucje toepast. In Nederland komen 13 geslachten goudwespen voor. De gewone goudwesp is een generalist, dat wil zeggen, dat hij niet op zoek gaat naar één bepaalde soort wesp of bij om op te parasiteren, maar dat meerdere soorten voldoen. Hij heeft grotere en kleinere gastheren en is daarom zelf ook nogal variabel van grootte, maar meestal zo 4-10 mm in lengte. De Goudwesp past zich ook aan, aan de ontwikkeling van de gastheer. Bij sommige ‘gastheren’ ontwikkelt zich het ei tot volledig insect in hetzelfde jaar en overwintert de Goudwesp met de gastheer in niet geparasiteerde nesten ook als volwassen dier. Bij andere gastheren overwintert de larve en komt de volwassen Goudwesp ook pas in het late voorjaar te voorschijn.

De titel zegt het al, bloemen die ik de afgelopen tijd in de tuin heb gefotografeerd.
En weer valt het me op dat ik weliswaar vele tientallen bezoekers per dag krijg maar slechts enkele reacties per blog.
Wie zijn jullie allemaal vraag ik me af? Ik zou het zeer op prijs stellen als jullie ook eens een reactie zouden plaatsen, alvast bedankt daarvoor.

Een paar weken terug kwam Jan Windhouwer mij verblijden met een stek van de Muurleeuwenbek. Hij had daartoe 3 bakstenen meegenomen waar het plantje op groeit. Inmiddels staat dit prachtplantje bij mij in de tuin te pronk en nu maar hopen dat hij goed aanslaat.