We gaan even terug in de tijd want ik heb nog zoveel foto’s die ik hier nog niet heb laten zien. De foto’s van vandaag zijn gemaakt op 1 juni bij het Westerveldse bos en de daarbij gelegen Noorderkolk. Ik had gehoord dat er bevers waren gesignaleerd en dat die altijd op eenzelfde tijdstip tevoorschijn kwamen. Dus op deze avond al op tijd die kant uit gefietst. Op de dijk er naar toe was ook al het e.e.a. te zien natuurlijk.
Zoals deze Rietgors
een Icarusblauwtje
en ook de bever liet zich op de ‘afgesproken’ tijd zien. Wel wat ver weg en ook begon het al wat te schemeren
In het licht van de ondergaande zon ook nog wat foto’s gemaakt voordat ik weer naar huis ging.
In het Westerveldse bos heb ik een nest van de grote bonte specht ontdekt en daar heb ik diverse keren foto’s staan maken. Allemaal in de slechte koude en natte week, dus donker, nat en veel wind. Door dat laatste had ik last van voorlangs waaiende takken. Het was een hele uitdaging om mooie foto’s te maken maar er zijn er wel wat die aardig gelukt zijn. Hoe dan ook, het was weer een reden voor diverse uurtjes fotografeerplezier!
Dit blog gaat in zijn geheel over de koekoek. Een mannelijk exemplaar dat zich gemakkelijk liet fotograferen langs de dijk bij de Noorderkolk in de ‘achtertuin’ van mijn woonwijk, zo’n 10 minuten fietsen. De Noorderkolk grenst aan het Westerveldse bos. De foto’s zijn gemaakt vanaf de dijk en de koekoek zit onderaan die dijk dus op ooghoogte komen was vrijwel niet te doen, daar waar mogelijk ben ik zo laag mogelijk gegaan maar afrastering zat dan in de weg. Het zijn veel foto’s omdat ik het moeilijk vond om te kiezen, een koekoek zie je namelijk niet zo vaak. Sommige foto’s zijn van mindere kwaliteit maar juist weer leuk omdat je verenkleed goed ziet dus die heb ik er toch maar bij geplaatst. Soms kwam hij wat dichterbij en de laatste foto is in het bos gemaakt op een andere dag.
Eindelijk zijn er ook weer een paar eendenkuikens geboren bij de Dobbevijver. Nu maar hopen dat ze het gaan overleven. De laatste jaren ging het erg slecht met de wilde eend.
Nadat ik bijna een maand uit de running ben geweest vanwege een val op de trap waarbij ik mijn enkelbanden en beenspieren ernstig heb gekneusd en verrekt, kon ik eindelijk weer eens een stukje lopen en foto’s maken. Mijn eerste gang was naar de Dobbevijver om de jonge gansjes te fotograferen.
Het is al even geleden dat ik mijn laatste blog plaatste. Een van de redenen is dat ik niet zo vaak meer op ‘fotosafari’ ga. Een andere reden is dat in december mijn moeder is overleden. Ze is 89 jaar geworden, een mooie leeftijd en wij, mijn broer en ik en mijn zoon en schoondochter kunnen er vrede mee hebben. Het is allemaal toch nog onverwacht en vrij snel gegaan. Na een aantal weken dat ze zich niet helemaal 100% voelde, erg gauw moe en kortademig, is ze opgenomen in het ziekenhuis en daar bleek dat ze hartklachten had. Aanvankelijk herstelde ze wel enigszins maar na drie dagen was de koek toch op. We hebben goed afscheid kunne nemen, het is goed zo. Maar ja, na haar overlijden wachtte ons de schone taak alles te regelen en vervolgens haar appartement leeg te ruimen. Dat laatste vergt veel tijd en inspanning en laat weinig ruimte voor hobbys. Toch wil ik vandaag weer de draad proberen op te pakken en een blog plaatsen. Het zijn foto’s die ik gemaakt heb tijdens een wandeling op 6 november 2020.
Samen met Hannie toog ik weer eens naar het Westerveldse Bos om de herfst op te snuiven. Ook kwamen we de schaapskudde tegen. Dit zijn de foto’s die ik er heb gemaakt.
In de weilanden zag ik deze koppies boven het gras uit steken, het bleken zwanen in een sloot te zijn
Deze libellen hadden er nog wel zin in!
Vleugels als glas-in-lood ramen
Zowel boven als onder de zwart wordende wasplaat
Ineens had ik een paar honderd schapen om me heen staan
Deze tijd van het jaar zijn er altijd veel ganzen bij de Dobbevijver hier in de buurt.
Dus altijd wel de moeite waard om er even heen te lopen, zo gezegd zo gedaan.
Het was die dag prachtig zonnig weer maar dus heel hard licht.
Hier zijn de foto’s die ik maakte in volgorde van maken.
De eerste coronamaatregelen waren nog maar net van kracht toen Gerda en ik nog even naar de Vreugderijkerwaard zijn geweest.
Het was heerlijk om even uit te waaien. De uiterwaarden stonden nog helemaal vol water dat overigens al wel wat aan het zakken was.
De foto’s staan in volgorde van maken.
Het dorpje Zalk aan de overkant van de IJssel
Een flinke bak water, in de verte de IJsselbrug
Heel veel bloemetjes in het gras (let wel dit was een paar weken geleden!)
Witte Kwikstaart
Het ooievaarsnest bij de Vreugdehoeve was ook weer bewoond
Eindelijk kunnen we onze wandeling op het strand van Zandvoort weer voortzetten.
De laatste tijd slokt het vrijwilligerswerk bijna al mijn tijd op en komt er van een blog plaatsen weinig terecht.
Dit wordt een blog met veel foto’s en weinig tekst. Het is de afsluiter van de Zandvoort foto’s.
