Afgelopen zondag ben ik weer eens samen met Hannie naar het Westerveldse Bos getogen, onze ‘achtertuin’ waar we eigenlijk veel te weinig komen.
Het was er weer heerlijk toeven en er was weer van alles te fotograferen, zoveel dat ik het weer over meerdere blogjes verdeel anders wordt het een te lang ‘verhaal’.
Alles was weer mooi groen geworden na de lange droge zomer.
Ik had de rubber laarzen aan en dat was geen overbodige luxe, zeker niet op het Parnassiaveldje.

 

 

We beginnen met het Vuurvlindertje, daar fladderden er diverse exemplaren van rond

 

 

 

 

 

Op onderstaande foto op de bloem van de zeldzame Parnassia

 

en hier op de Stijve Ogentroost

 

 

 

Het Koolwitje was ook flink vertegenwoordigd en hoewel de ene vleugel ‘volgelopen’ is plaats ik deze foto toch want ik vind het zo’n mooi totaalplaatje.

 

Het was warm en zonnig en de schaduw van de varen was mooi zichtbaar op de met eendenkroos gevulde sloot

 

Een vlieg op een uitgebloeide Parnassiabloem

 

 

We zagen heel veel kleine padjes maar dit was een flink volwassen exemplaar

 

WORDT VERVOLGD

De laatste serie foto’s van dit bezoek aan de Amsterdamse Waterleiding duinen met allerlei foto’s.
Op een gegeven moment sprongen er honderden mini padjes/kikkertjes om ons heen, een paar centimeter groot slechts. We hadden er vast wel een stel doodgetrapt want je zag ze niet eens als ze stilzaten. Niet voor niets natuurlijk zulke grote aantallen.
Dit was ook de eerste keer dat we de runderen en de schapen tegenkwamen. Die lagen allemaal te herkauwen.
Als laatste een konijntje dat heel stil bleef zitten ook al kwamen we heel dichtbij

Het gebied kent vele gezichten, prachtig die afwisselingen in het landschap en wij hebben slechts een kleine wandeling van zo’n 9 km. gemaakt. Daar hebben we wel bijna de hele dag over gedaan want wij speuren echt naar fotogenieke dingen en zien dan ook van alles en dat kost tijd ;0  (Meer foto’s op mijn Aminusblog)(wordt vervolgd)