Blauwe luchten, daar kan ik echt van genieten en er gebeurt van alles boven je hoofd en daar heb ik een paar plaatjes van gemaakt.

Nee geen echte Kolibrie natuurlijk maar wel een Kolibrievlinder (Macroglossum stellatarum).
Hij fladderde rond in de tuin van mijn buren en ik zag hem ineens boven de schutting maar wel met tegenlicht en tussen de takken dus foto’s maken ging niet.
Toch geduldig blijven wachten en ja hoor, na een kwartiertje kwam hij even bij mij in de tuin en stond me toe om zegge en schrijve één redelijke foto te maken.
Maar ik ben er wel erg blij mee want ik had hem hier nog nooit gezien.
Ik had hem al wel eens in Sneek gezien en gefotografeerd: klik

Allereerst hartelijk dank voor alle reacties op mijn log over de Goudvink, helaas heb ik hem nadien niet weer in de tuin gezien.
Vandaag wat foto’s die ik eerder deze week maakte tijdens een klein rondje om de Dobbevijver en door het park weer terug naar huis.
Wat me opvalt is de hoeveelheid vruchten aan de bomen, enorm veel en de eikels zijn erg groot, zou dat duiden op een koude strenge winter?
Dat wordt wel beweerd, we zullen het moeten afwachten.

Nog nooit eerder had ik hem in mijn tuin gezien en daarbuiten een paar keer heel vluchtig dus ik was gisteren helemaal in mijn nopjes toen ik boven uit het raam keek en hem zag zitten temidden van de bessen van de Vuurdoorn. De eerste 7 foto’s zijn dan ook door het raam gemaakt met de telelens. Daarna verdween hij maar gelukkig kwam hij tegen de avond weer terug alleen was het toen eigenlijk te donker om nog goede foto’s te kunnen maken. Omdat ik in de tuin vrij dichtbij kon komen en hij zich totaal niet aan mij leek te storen, ben ik op een opstapje gaan staan en heb de foto’s ingeflitst en zeker achteraf ben ik heel blij dat ik dat gedaan heb want hij heeft zich vandaag niet laten zien. De oorzaak daarvan laat zich gemakkelijk raden, want toen ik vanmorgen de tuin inliep bleek er een kat te zitten. Misschien dat ik later nog eens de gelegenheid krijg om betere foto’s te maken maar deze heb ik in ieder geval al!

Deze gans kwam aanvliegen maar bedacht zich en draaide en vertrok naar warmere oorden denk ik …..
en ik had het nakijken!

Vandaag een log over Snoopy, één van mijn konijnen.
Ik kreeg hem al toen hij 3 weken oud was omdat zijn moeder was overleden.
Hij at destijds al wel zelfstandig en hoefde niet met de fles bijgevoerd te worden.
Inmiddels is Snoopy al dik 11 jaar oud, het oudste konijn dat ik heb (voor zover ik weet want mijn andere konijnen zijn gedumpt geweest dus leeftijd onbekend)
Hij speelt met veel plezier in de tuin en vindt het heerlijk om overal van de plantjes te snacken!
Hardlopen doet hij ook graag maar dat is lastig scherp op de foto te zetten zoals jullie zien.

 

 

 

 

Gisteren tussen de bedrijven door heb ik gauw even wat druppelfoto’s in de tuin geschoten.

Afgelopen zaterdag hadden wij van onze wijkvereniging een Open Dag waarop alle activiteiten werden gepresenteerd en tegelijkertijd had de dierenweide Aa-weide een feest.
Om van de ene locatie naar de andere te komen was treintje Bello uit Hellendooorn ingehuurd.
Bello is een levensgrote wegtrein, een kopie van de echte stoomtrein Bello die
vroeger van Hellendoorn naar Neede tufte.
Jammergenoeg viel een groot deel van de activiteiten in het water maar in Bello zat je lekker droog.
Het baarde veel opzien in de wijk als het treintje langskwam want dat gebeurt natuurlijk niet dagelijks een heuse trein op de weg.
Bello wordt door vrijwilligers in stand gehouden.

Een poosje terug zag ik het volgende tafereeltje zich in mijn tuin afspelen. Er kwam een muisje tevoorschijn door een beluchtingsspleet in de schuurmuur. Ik had gelukkig mijn camera in de hand want ik was vlinders aan het fotograferen. Ik begreep eerst niet waarom hij niet voor mij vluchtte maar toen zag ik dat een jong muisje van slechts een paar centimeter groot iets lager in de struik zat. Vader- of moedermuis probeerde uit alle macht dat kleintje weer naar binnen te krijgen maar in de haast lukte het maar niet, telkens zat de kleine overdwars en kreeg de ouder het kind niet naar binnen. (Het arme diertje heeft er vast koppijn aan overgehouden) Soms hing het aan de voorpootjes aan de muur en dan weer liet de ouder het gewoon vallen als het niet lukte. Uiteindelijk, toen de ouder het erbij liet zitten  heb ik het kleintje gepakt (dat viel nog niet mee zo’n klein ding tussen de blaadjes te vinden) en heb ik hem in de spleet gezet en voorzichtig met een takje een zetje naar binnen gegeven. Nu maar hopen dat hij weer bij zijn ouders terecht is gekomen. De foto’s zijn niet van superkwaliteit omdat het zich allemaal achter de takken afspeelde maar ik wilde het toch even laten zien.

Even wat reclame voor mezelf maken ;0)
Vanaf morgen is mijn nieuwe expositie in De Bolder weer te bezichtigen.
Ook de poster is weer door mij zelf gemaakt.